Τα 20 πιο στενάχωρα μοντέρνα τραγούδια
Για να ανέβει λίγο το κέφι...
Στην παρούσα λίστα-διαμάντι συμπεριλήφθηκαν κομμάτια από τα 80s και μετά. Ακόμη προτιμήθηκε η ποικιλία σε είδη και δημιουργούς, ενώ δόθηκε προτεραιότητα σε ήρεμες μπαλάντες αντί για καταθέσεις με μεγάλες εντάσεις ή/και ξεσπάσματα θυμού.
- Β.D. Foxmor – Bάλσαμο και δαιμοναριά (2012)
Ένα χαρακτηριστικό δείγμα δουλειάς του Μιχάλη Μυτακίδη, βαρύ, ατμοσφαιρικό, με μια φωνή και μια άλλη από πίσω.
- Αντύπας – Δεν τη βλέπετε (1989)
Στην εισαγωγή ο Αντύπας ακούγεται να κλαίει!
- Nalyssa Green – Πάλι καλά (2018)
Υψηλής αισθητικής και μοντέρνας ματιάς καψουροτράγουδο.
- Γιάννης Αγγελάκας & Νίκος Βελιώτης – Κρίμα να μην είσαι εδώ (2005)
Το πνεύμα των Portishead σε μiα εντελώς «εσωτερική» στιγμή του Αγγελάκα.
- Μάνος Λοΐζος – Λίγα γαρούφαλλα (1983)
Από τα τραγούδια σε ποίηση Ναζίμ Χικμέτ που κυκλοφόρησαν υπό μορφή demo, μετά το θάνατο του συνθέτη.
- May Roosevelt–Όταν σε περιμένω (2013)
Μια μουσική που ακολουθεί σαν έντομο το ποίημα και την στακάτη απαγγελία του Ντίνου Χριστιανόπουλου.
- Νατάσα Μποφίλιου – Εγώ μεγάλωνα για ‘σένα (2013)
Αρκετοί κλαίνε στα live της όταν το ακούν. Αυτοί ξέρουν…
- Νίκος Παπάζογλου – Απόψε σιωπηλοί (1990)
«Δε θέλω να 'μαστε ούτε φίλοι ούτε εχθροί/ Θέλω να μη θυμάμαι».
- Σταμάτης Γονίδης – Όλα σ’ αγαπάνε (1993)
Τα γυρίσματα του Γονίδη, η ηρεμία μετά το ρεφρέν, το παγωμένο συνθεσάιζερ και τα ψεύτικα ντραμς, στην πιο στενάχωρη μπαλάντα χωρισμού των 90’s.
- Σωκράτης Μάλαμας – Ανάσες βιαστικές (1989)
«Ύπνος σφαγμένος στα μισά/ όνειρα βιαστικά, εφιαλτικά»
- Βασίλης Παπακωνσταντίνου – Μαμά (2010)
Ένα τραγούδι που εκβιάζει τη συγκίνηση και παρ’ ολ’ αυτά την προκαλεί, σε μουσική Charles Aznavour και στίχους Οδυσσέα Ιωάννου.
- Στέρεο Νόβα – Το ταξίδι της φάλαινας (1993)
«Όταν ήμουνα μικρός, το άκουγα και πιανόταν η ψυχή μου» δηλώνει γνωστός animator της Αθήνας.
- Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας – Το κορίτσι με τα σπίρτα (1987)
Το γνωστό παραμύθι του Άντερσεν μετατρέπεται σε ένα πολύ συγκινητικό βαλσάκι για τους φτωχούς των Χριστουγέννων.
- Χάρις Αλεξίου – Το παπάκι (1982)
Ένα από τα (πολλά) τρυφερά τραγούδια του Νικόλα Άσιμου.
- Διάφανα Κρίνα – Θα πεθάνω ένα πένθιμο του φθινόπωρου δείλι (2000)
Μια σπουδαία μελοποίηση, ένα ανατριχιαστικό, λυτρωτικό κομμάτι.
- Τζίμης Πανούσης & Μουσικές Ταξιαρχίες – Ένα τραγούδι για το χειμώνα (1984)
Το πιο άγριο και ταυτόχρονα το πιο ευαίσθητο τραγούδι για κάθε κοινωνικό outsider.
- Δήμητρα Γαλάνη – Γράμμα ενός αρρώστου (1986)
Ένα τραγούδι επικείμενου θανάτου, σε ποίηση Νίκου Καββαδία. Χρόνια μετά το είπε και ο Θάνος Ανεστόπουλος.
- Κόρε. Ύδρο. - Μη με ρωτάς (2003)
«Θέλω να μπω μες στο πλυντήριο/ και με τα ρούχα να γυρίσω».
2. Σαββίνα Γιαννάτου - Σε παλιό συμφοιτητή (1982)
Ένα στενάχωρο ταξίδι στο μέλλον, εκεί όπου τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Από τον Καρυωτάκη της Λένας Πλάτωνος.
- Τάνια Τσανακλίδου – Μαμά γερνάω (1988)
Δεν περιγράφω άλλο.